Καινούρια ενότητα στο blog (αν και μετά από αποχή αρκετών ημερών) τα CD που πρέπει να ακούσετε τουλάχιστον μια φορά. Και υπόσχομαι ότι δεν θα είναι από αυτά που έχουν ένα τραγούδι καλό και όλο το άλλο άλμπουμ θα είναι μάπα. Δεσμεύομαι από εδώ και πέρα να σας παρουσιάζω άλμπουμ που αξίζουν τον χρόνο σας αλλά και τι να αποφύγετε :)
Ας ξεκινήσουμε με κάτι καλό και ψαγμένο λοιπόν...
Aν η φάτσα του
John Frusciante σας θυμίζει κάτι τότε να σας απαλλάξω από τον πονοκέφαλο του ποιος είναι ρε πούστη μου ποιος είναι. Είναι λοιπόν ο κιθαρίστας των Red Hot Chilly Peppers ο οποίος αν δεν σας γεμίζει το μάτι είναι πολύ ταλαντούχος κιθαρίστας. Αν και τον εν λόγω κύριο τον έχω ψάξει αρκετά πιστεύω αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ του (και βγήκε πριν λίγες μέρες το Empyrean το οποίο με μια πρώτη ακρούαση δε με ενθουσίασε).
Το όλο άλμπουμ κινείται σε λίγο πειραματικά, alternative μονοπάτια με λίγο μελαγχολική αλλά ενεργητική χροιά αξίζει κάθε δευτερόλεπτο του ποιοτικού χρόνου που θα διαθέσετε για να ακούσετε το CD. Αν και ο κύριος δε μας τίμησε με πολύ καλή ποιότητα ήχου επειδή ηχογραφεί σε κασέτα και ολίγον χύμα και μαζί με τα δύο πολύ πειραματικά κομμάτια που έχει ο δίσκος αποτελούν τα μόνα του μειονεκτήματα.
Για να πάρετε μια γεύση θα παραθέσω τα πολύ καλά "
This Cold", "
Wednesday's Song" και "
Song to sing when I'm lonely"
Ακούστε τα και δε θα χάσετε :) Το αυγουλάκι είναι ολόφρεσκο άμα δε το αξιοποιήσετε το κρίμα στο λαιμό σας :P
.jpg)
