Γεράν παλαιστής θρύλος παλεύει ακόμα με τα γέρικα κόκκαλά του να βρει 2 δεκάρες να χαλάσει σε στριπτιτζού η ο οποία τον έχει σε απόσταση. Η λεσβία κόρη του τον θεωρεί υπέρτατο μαλάκα και πάνω που πάνε να φτιάξουνε τα πράγματα την απογοητεύει και πάλι. Στο τέλος καταλήγει να παλεύει (χωρίς βοήθεια του ΠΙ ή καροτσακιου) και βουτά στη δόξα με bypass στην καρδιά.
Πολλά ακούστηκαν για το
The wrestler ειδικά για την ερμηνεία του φίλτατου γέρου
Mickey Rourke για τ ο πόσο τους μάγεψε... Εμείς προσωπικά είδαμε έναν γέρο (αλλά γεροδεμένο) να μη μπορεί να κουνήσει και να σπάσει τη μέση του να παίζει λίγο αδιάφορα έναν ταλαιπωρημένο από τη ζωή και το ξύλο βέβαια. Με άλλα λόγια και ο παππούς μου το ίδιο θα έπαιζε γιατί θα ήταν στην ίδια κατάσταση.
Η σκηνοθεσία από πλευρά του κύριου Aronofsky εντελώς αδιάφορη σε σχέση με αυτά που μας έχει συνηθίσει, θυμίζοντας πειραματικό κινηματογράφο (αν και η τάση να κουνάει η κάμερα όλο και μεγαλώνει. Βλέπε Τhe bourne ultimatum).
Μόνο συν της ταινίας οι ροκιές που βαρούσαν από πίσω \m/ Από Guns n Roses μέχρι AC/DC και στο τέλος λίγο Bruce Springsteen.
Ετυμηγορία? Πολύ κοκό και από αυγό τίποτα που λέει και η μορφή ο Γεωργίου
